به نــام خـــداونـــد جـــان و خـــرد کـــزیــن برتـــر اندیشـــه برنــگــذرد
خـداونــد نــام و خـداونــــد جـــای خـداونــــــد روزی ده رهــنــــمــــای
خداوند کیــوان و گـــردان سپــهــر فروزنده مـــاه و ناهــیـــد و مــهـــر
ز نــام و نشــان و گمـان برترسـت نگارنـــدهٔ بـر شـــده پیــکــرســـت
بــه بینـــنـــدگان آفــــریـــننـــده را نبیـنـــی مرنــجــان دو بـیـنـنــده را
نیــابــد بـــدو نیـــز انـدیــشــه راه کــــه او برتـــر از نـــام و از جایـگاه
سخن هر چه زین گوهـران بگـذرد نیــابـــد بدو راه جـــــان و خــــــرد
خـــرد گــر سخــن برگزینــد همی همان را گزینــد کــه بینـــد همــی
ستودن نداند کس او را چو هست میـــان بنــدگــی را ببـایــدت بست
خـرد را و جان را همی سنجد اوی در اندیشــهٔ سخته کی گنجد اوی
بدیـــن آلـــت رای و جــان و زبـــان ستــود آفریننــــده را کــــی تـــوان
به هستیش باید که خستو شوی ز گــفــتـــار بیکــار یکسـو شـوی
پرستـنـــده باشی و جـوینــده راه به ژرفــــی به فرمانــش کردن نگاه
توانــــا بـــود هــر کــه دانــا بــــود ز دانــش دل پــیـــــــر بــرنـــا بـــود
از ایـن پرده برتر سخنگاه نیست ز هستی مر اندیشه را راه نیست
درباره این سایت